ఈ ప్రపంచంలో ప్రతి ఒక్కరికి నిర్దిష్ట విధి లేదా కార్యకలాపాలు నిర్వహించడానికి అర్హతలు ఉన్నాయి మరియు వాటిని నిర్వర్తిస్తే  సంతృప్తి, ఆనందం మరియు విజయం లభిస్థాయి. ఒక వ్యక్తి తనకు అర్హత లేని విధులు లేదా కార్యకలాపాలను నిర్వహించడానికి ప్రయత్నిస్తే, అన్ని సంభావ్యతలలో, అసంతృప్తి, నిరాశ, మరియు కష్టాలు తనకు (బహుశా ఇతరులకూ) వస్తాయి. అందుకే భగవద్గీతలో బోధించే ప్రాథమిక సూత్రాలలో ఒకటి ప్రతి ఒక్కరు వారి అర్హతలకు అనుగుణంగా పనిచేయడం. శ్రీకృష్ణుడు “పర-ధర్మో భయావహ” ఒకరు అర్హత లేని విధిని నిర్వర్తించడం ప్రమాదకరమని అని అన్నాడు. ఈ విషయాన్ని వివరించడానికి ఇక్కడ కథ ఉంది. 

పూర్వం ఒక రజకునివద్ద  ఒక గాడిద మరియు కుక్క ఉండేవి. ఆ రజకుడు  గాడిదను బాగా చూసుకునేవాడు, ఎందుకంటే అది రజకుడు ఉతకడానికి నదికి పెద్ద పెద్ద మూటల కొద్దీ బట్టలు తీసుకువెళ్లేది. ఆ రజకునికి  కుక్కవల్ల పెద్ద  ఉపయోగము ఉండేది కాదు కాబట్టి అతను దానికి  సరిగ్గా ఆహారం పెట్టేవాడుకాదు. దానివల్ల కుక్క కృంగి కృశించి పోయింది.

ఒక రాత్రి, రజకుడు నిద్రలో ఉన్నప్పుడు, ఒక దొంగ అతని ఇంటిలో  ప్రవేశించాడు. కుక్క మరియు గాడిద రెండూ ఆ దొంగను గమనించాయి. దొంగను చూసిన కుక్క మొరుగుతుందని ఊహించినప్పటికీ అది మొరగలేదు. ఇది చూసిన నమ్మకమైన గాడిద తన కర్తవ్యాన్ని చేయనందుకు కుక్కను మందలించింది. దానికి కుక్క, యజమాని  తనను పట్టించుకోలేదని, అందువల్ల అది కూడా యజమానిని పట్టించుకోలేదని  ధిక్కారంగా సమాధానం ఇచ్చింది. ఇది విన్న గాడిద యజమానిని మేల్కొలపాలని నిర్ణయించుకుని  కోపంతో, బిగ్గరగా ఓండ్ర పెట్టింది. ఆ అరుపులకు రజకుడు మేల్కొని గాడిద ఎందుకు అరుస్తుంది అని తికమకపడ్డాడు. నేను చాలా ఆప్యాయతతో చూడటంవల్లే  గాడిద ఈవిధంగా క్రమశిక్షణారాహిత్యంగా తయారైందని అనుకొన్నాడు.

దానికి ఒక గుణ పాఠం నేర్పడానికి, రజకుడు మంచం మీద నుండి లేచి బాగా తిడుతూ గాడిదను కర్రతో కొట్టాడు. ఆ రజకుడు తిరిగి మంచంపైన పడుకుని నిద్రకులోకి వెళ్లిపోయాడు. ఇంతలో, దొంగ జారిపోయాడు. ఏమి జరుగుతుందో గమనిస్తున్న కుక్క, గాడిదను చూసి “నా ప్రియమైన మిత్రమా, నీకు ఎలా అనిపిస్తుంది? నీ సేవకు నువ్వు  ఉదారంగా బహుమతిని అందుకున్నావు” అని అడిగింది. గాడిద తన తప్పును గ్రహించింది.

ప్రతిఒక్కరికీ ఒక ప్రత్యేకత ఉంది

వేర్వేరు వ్యక్తులు వేర్వేరు అర్హతలు కలిగి ఉన్నందున, వేద గ్రంథాలు ఒకరి అర్హతల ప్రకారం నిర్దేశిస్తాయి. ప్రతిదీ అందరికీ వర్తించదు. వేద గ్రంథాల యొక్క ఈ ప్రత్యేక లక్షణాన్ని తరచుగా పట్టించుకోము. విద్యార్థులకు, వివాహితులకు, సన్యాసులకు, పెళ్లికాని బాలికలకు , వితంతువులకు , తల్లిదండ్రులకు , ఉపాధ్యాయులకు , పాలకులకు వారి వారి విధులను బట్టి   ప్రత్యేక నియమాలు ఉన్నాయి. మరో మాటలో చెప్పాలంటే, ఒక వ్యక్తి యొక్క స్వభావం మరియు స్థితి ప్రకారం విధులు భిన్నంగా ఉంటాయి.

అదేవిధంగా, వేర్వేరు వ్యక్తులకు వేర్వేరు అర్హతలు ఉన్నందున, భారతదేశంలో రకరకాల గ్రంథాలు, దేవతలు, తత్వశాస్త్ర పాఠశాలలు మరియు ఆధ్యాత్మిక పద్ధతులు ఉన్నాయి. ప్రతి ఒక్కరూ వారు నిలబడి ఉన్న చోట నుండి ప్రారంభించాలి.

 అర్హత లేని వ్యక్తులు జ్ఞానాన్నితస్కరించే  ప్రమాదం నుండి రక్షించడానికి వేద సంస్కృతిలో జ్ఞానబోధ ఎప్పుడూ వ్రాయబడలేదు. ఇది మౌఖిక సంప్రదాయం ద్వారా మాత్రమే బదిలీ చేయబడింది. అందుకే వేదాలను శృతులని పిలుస్తారు, ఇది గురువు నుండి వినబడుతుంది. ఆకులపై పుస్తకాలు రాయడం చాలా తరువాత వాడుకలోకి వచ్చింది. ఒక పుస్తక రచయిత సాధారణంగా ఉపాధ్యాయుడు కావటంచేత, దాని విషయాలను అర్హత లేని వ్యక్తితో పంచుకొనేవాడుకాదు. విద్యార్డులు కూడా అనర్హమైన అభ్యర్థులకు జ్ఞానాన్నిబదిలీ చేయమని ప్రతిజ్ఞ చేసేవారు.

ప్రతి ఒక్కరినీ సమానంగా చూడలేని పరిస్థితులకు మరో మూడు ఉదాహరణలు ఇక్కడ ఉన్నాయి. చాలా విశ్వవిద్యాలయాలలో ప్రవేశానికై  విద్యార్థులు ప్రవేశ పరీక్ష రాయవలసి ఉంటుంది. అప్పుడు విశ్వవిద్యాలయం అర్హతగల విద్యార్థులను మాత్రమే చేర్చుకుంటుంది. విద్యార్ధి ఒక పాఠ్యాంశాన్ని అనుసరిస్తాడు, ఇది విద్యార్థి యొక్క పురోగతికి ఉపయోగపడే విధముగా క్రమంలో సమాచారాన్ని ఉపదేశిస్తుంది. ఇంకా బోధించని గణితం అవసరమయ్యే భౌతిక శాస్త్ర తరగతిని విద్యార్థి తీసుకోడు, లేదా పరిచయపూర్వక భౌతిక శాస్త్రమునకు ముందు అధునాతన భౌతిక శాస్త్ర తరగతిని తీసుకోడు. ప్రతి కోర్సులో, ప్రొఫెసర్ తన విద్యార్థుల స్థాయికి అనుగుణంగా ఉపన్యాసాలు ఇస్తాడు.

ఒక వైద్య శాస్త్ర పుస్తకం వివిధ రకాల మందులను వివరించవచ్చు, కానీ అవి ప్రతి వ్యక్తికి వర్తించవు. వైద్యుడు తప్పనిసరిగా వ్యాధిని నిర్ధారించి, దానికి చికిత్స చేయడానికి సంబంధిత ఔషధాన్ని గుర్తించాలి. ఒక వ్యాధికి, చాలా మందులు అందుబాటులో ఉండవచ్చు, కానీ ప్రతి ఔషధం ప్రతి రోగికి అనుకూలంగా ఉండదు. ఉదాహరణకు, ఆయుర్వేదంలో, వ్యాధి ప్రకారం ఔషధం సూచించబడడమే కాకుండా, రోగి యొక్క శరీర రకం, పాత్ర, వయస్సు, రోగనిరోధక శక్తి, లింగం మొదలైన వాటికి  కూడా పరిగణిస్తారు.

మరొక ఉదాహరణ చెప్పాలంటే, భాగవతంలో  సన్యాసులు పాటించవలసిన అనేక ఉపదేశములు ఉన్నాయి. ఒక గృహస్థుడు వాటిని తన జీవితానికి అన్వయించుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తే, అతని జీవితం దయనీయంగా ఉంటుంది. అదేవిధంగా, యోగ, కర్మ, జ్ఞాన, మరియు భక్తి యొక్క విభిన్న మార్గాలకు ప్రత్యేక సూచనలు ఉన్నాయి. వాటి మధ్య గల వృత్యాసాన్నివిచక్షణతో గుర్తించగలగాలి.

అర్హతను ఏర్పచుకొనుట

సంస్కృత సాహిత్యంలో, కింది పద్యంలో సూచించినట్లుగా, రచయిత ప్రారంభ శ్లోకాలలో నాలుగు విషయాలు చెప్పడం సర్వసాధారణం:

అధికారిచ సంబంధో విషయస్య ప్రయోజనం 

అవశ్యమేవ వక్తవ్యం శాస్త్రాదౌ తు చతుష్టయం (శ్లోక వార్తిక 1.1.17)

“పుస్తకం చదవడానికి అర్హత ఉన్న వ్యక్తి, పుస్తకం యొక్క విషయం, విషయానికి పుస్తకంతో ఉన్న సంబంధం మరియు పుస్తకం యొక్క ప్రయోజనము ప్రారంభంలోనే వివరించాలి.”

ఒక పుస్తకము చదవాలనుకొనే వారికి అది వారికి తగినదో కాదో చెప్పడమే దీని ఉద్దేశ్యం(అనుబంధ చతుష్టయం). నేటి పుస్తకాలలో, వీటిలో కొన్ని విషయాలు పరిచయం, ముందుమాట లేదా నాందిలో వివరించబడ్డాయి. ఈ నాల్గిటిలో, అధికారము లేదా వ్యక్తి యొక్క అర్హత చాలా ముఖ్యమైనది. వివరించిన నిర్దిష్ట ప్రయోజనం లేదా లక్ష్యాన్ని సాధించడానికి ఆసక్తి కలిగి ఉండడం శాస్త్ర అధ్యయానికి ఉండవలిసిన ప్రాథమిక అర్హతలలో ఒకటి. ఈ అర్హత లేకపోతే, ఒక వ్యక్తికి శాస్త్రం  చదవడానికి అర్హత లేదు మరియు దాని నిజమైన అర్ధాన్ని అర్థం చేసుకోవడం దాదాపు అసాధ్యం.

ఈ రోజు, ఎవరైనా ఏదైనా పుస్తకాన్ని ప్రింట్ వెర్షన్‌లో లేదా ఎలక్ట్రానిక్ మీడియా ద్వారా పొందవచ్చు. అవసరమైన అర్హతను పరీక్షించని విశ్వవిద్యాలయాలలోని గ్రంథాలను కూడా అధ్యయనం చేయవచ్చు. శాస్త్ర గ్రంథాల యొక్క విశిష్టత ఏమిటంటే, వాటిని అధ్యయనం చేసే వ్యక్తికి అవసరమైన అర్హత లేకపోతే, అతను/ఆమె వాటి సారాన్ని అర్థం చేసుకోలేరు. ఒకరు కలిగి ఉన్న అర్హత శాస్త్ర గ్రంథాల లోపల దాగి ఉన్న రహస్యాన్ని విప్పుటకు ఒక సాధనం లాంటిది.

అపోహలు తలెత్తవచ్చు
ఈ రోజు, ఎవరైనా ఏదైనా పుస్తకాన్ని ముద్రణగా  లేదా అంతర్జాలం  ద్వారా పొందవచ్చు. అవసరమైన అర్హతను పరీక్షించని విశ్వవిద్యాలయాలలోని గ్రంథాలను కూడా అధ్యయనం చేయవచ్చు. గ్రంథాల యొక్క విశిష్టత ఏమిటంటే, వాటిని అధ్యయనం చేసే వ్యక్తికి అవసరమైన అర్హత లేకపోతే, అతను / ఆమె వారి సారాన్ని అర్థం చేసుకోలేరు. ఒకరు ఉన్న అర్హత లోపల దాగి ఉన్న రహస్యాన్ని విప్పుటకు కావలసిన ఒక సాధనం లాంటిది.

దురదృష్టవశాత్తు, గ్రంథాలను చదవడానికి అర్హత లేని చాలా మంది వాటిని అధ్యయనం చేయడమే కాదు, వాటిని విమర్శిస్తారు. ఈ విమర్శకులనే  ఇతరులు  ప్రామాణ్యంగా  భావిస్తారు. ఇది భారతీయ గ్రంథాలు, తత్వాలు మరియు ఆధ్యాత్మిక అభ్యాసాల గురించి చాలా ప్రతికూలతను సృష్టించింది. తరచుగా “హిందూ మతం ఒక పెద్ద ఉదారమిశ్రమం, ఇది పెద్ద గజిబిజి. ఇది లక్షల దేవతల మతం.” వంటి వ్యాఖ్యలను వింటుంటాం.  కానీ ఇది నిజం కానేకాదు . ఇక్కడ ఉంకో పరిగణించవలసిన విషయం ఏమిటంటే, ఒక తత్వశాస్త్ర పుస్తకంలో, వ్రాయబడిన ప్రతిదీ రచయిత చేత స్థాపించబడిన ముగింపు సూత్రం లేదా సిద్ధాంతం కాకపోవచ్చు.పూర్వ పక్షము, లేదా తిరస్కరించవలసిన సూత్రం కూడా ఉంటుంది, ఇది స్పష్టంగా గుర్తించబడదు. అర్హత లేని వ్యక్తులు లేదా పరిపక్వతలేని  వారు, సరైన మార్గదర్శకత్వం లేకుండా ఇటువంటి పుస్తకాలను అధ్యయనం చేసేవారు, పూర్వ పక్షాన్ని సిద్ధాంతాగా పొరపాటుగా అర్థం చేసుకొంటారు. ఇలా శాస్త్రాలను  తప్పుగా అర్ధం చేసుకోవడం వల్ల చాలా అపోహలు తలెత్తాయి.

అలాంటి అపోహలను నివారించడానికి, అర్హత లేని వ్యక్తులు శాస్త్రాలను  చదవడానికి వ్యతిరేకంగా హెచ్చరికలు ఉంటాయి. ఉదాహరణకు, భగవద్గీతను భక్తులు కాని వారు  చదవకుండా ఉండమని శ్రీ కృష్ణభగవానుడు  హెచ్చరిస్తాడు:

ఇదం తే నాతపస్కాయ నాభక్తాయ కదాచన 

న చాశుశ్రూషవే వాచ్యం న చ మాం యో అభ్యసూయతి(గీత 18.67)

“ఈ జ్ఞానము ఇంద్రియాలపై నియంత్రణ లేనివారికి, నిజమైన భక్తి లేనివారికి, వినడానికి ఇష్టపడనివారికి లేదా నన్ను ఒక భౌతిక వ్యక్తిగా భావించి నామీద అసూయ ఉన్నవారికి చెప్పకూడనిది”. ఈ హెచ్చరిక విద్యార్థికి మరియు ఉపాధ్యాయుడికి కూడా వర్తిస్తుంది. అర్హత లేని విద్యార్థికి బోధించడానికి ఉపాధ్యాయుడు ప్రయత్నిస్తే, అది వ్యర్థమైన ప్రయత్నమే  అవుతుంది.

హితోపదేశం(1.42)లో ఇలా చెప్పబడింది

న అద్రవ్యే నిహితా కాచిత్ క్రియా ఫలవతీ భవేత్ 

న వ్యాపారశతేన అపి శుకవత్ పథ్యతే బకః

“వందలాది ప్రయత్నాల తర్వాత కూడా ఒక కొంగచేత ఒక చిలుక పలుకులు పలికించలేకపోయినట్లే, అనర్హుడైన వ్యక్తికి ఎవ్వరూ శిక్షణ ఇవ్వలేరు.”

అర్హతలు మారవచ్చు

ఏదైనా భారతీయ శాస్త్రాలను అధ్యయనం చేయటానికి ఆసక్తి ఉన్న ఎవరికైనా నా వినయపూర్వకమైన సలహా మరియు అభ్యర్థన ఏమిటంటే, తమకు దానికి అవసరమైన అర్హతలు ఉన్నాయా అని మొదట తెలుసుకోవాలి. అర్హత లేనిపక్షంలో, నిరుత్సాహము లేదా  నైరాశ్యము  చెందకూడదు. కానీ, అర్హత యొక్క ప్రాముఖ్యతను అర్థం చేసుకోవాలి. మానవులకు తమను తాము మార్చుకునే ప్రత్యేక సామర్థ్యం ఉంది. ఒకరి అర్హత సాధించ లేనంత కఠినమైనది కాదు, ఆ అర్హతను సాధించవచ్చు లేదా అభివృద్ధి చేసుకోవచ్చు.